Kampinoski Park Narodowy

Kampinoski Park Narodowy

Kampinoski Park Narodowy, utworzony w styczniu 1959 r, jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. Powierzchnia parku wynosi 38544 ha, powierzchnia otuliny 37756 ha.

Wydmy i obszary bagienne są najbardziej charakterystycznymi elementami tutejszego krajobrazu. Tak kontrastowe środowiska sprzyjają różnorodności świata roślin i zwierząt. Bagna porośnięte są roślinnością łąkową, turzycami, zaroślami i lasami olchowymi.

Park i dolina nieuregulowanej Wisły ze starorzeczami, piaszczystymi łachami, wyspami zaroślami stanowią ważne miejsce bytowania wielu zwierząt. Wśród nich znajdują się gatunki przywrócone naturze: łoś – będący symbolem parku, bóbr oraz ryś.

Tereny Parku maja bogatą historię, związaną z walkami o niepodległość. Miały tu miejsce walki powstańcze w 1794 i 1863 r., walki armii “Poznań” we wrześniu 1939 r., a także walki w 1944 r. Znajdują się tu: mogiły powstańców z 1863 r., cmentarz partyzantów, cmentarz w Palmirach osób rozstrzelanych w latach 1939-1944.

Na terenie parku dozwolona jest turystyka piesza. Służą jej znakowane szlaki turystyczne o długości około 360 km oraz Kampinoski Szlak Rowerowy o długości ponad 145 km.

W okresie wiosenno-letnim bardzo atrakcyjnym środkiem dojazdu na północno zachodni skraj parku, do Wilcza Tułowskiego, jest zabytkowa kolej.

Fauna

ssaki:

* łoś (od 1951 r.)

* bóbr (od 1980 r.)

* ryś (od 1992 r.)

* wydra

* kuna

* lis

* jenot

* sarna

* jeleń

* dzik

* nietoperze

Źródło: wikipedia.org

hastagi na stronie: